David Mol was net geslaagd voor zijn gymnasium en had zich ingeschreven voor de studie Algemene sociale wetenschappen bij de UVA. Met zijn ouders, zus en broertje vierde hij vakantie in Thailand toen hij een hersenbloeding kreeg.

‘Op mijn twaalfde had ik al een hersenbloeding gehad en toen werd duidelijk dat ik een AVM (arterioveneuze malformatie, red.) in mijn hersenen heb. Bij gezonde mensen gaat de slagader over in gewone vaten via een mooi netwerk van haarvaten. Bij mij is dat niet goed aangelegd. Ik ben daarvoor bestraald en over twee jaar wordt er een MRI gemaakt om te kijken of die AVM weg is. Als dat zo is, ga ik een groot feest geven! Nadat ik wakker werd in het ziekenhuis, ging ik voor revalidatie naar revalidatiecentrum Heliomare. Mijn conditie was toen zo slecht dat ik niet op een stoel kon zitten zonder met mijn hoofd op tafel te vallen. Dat is gelukkig wel een stuk verbeterd. Ik was toen ontremd. Ik heb nog steeds minder schaamte en durf meer dan voor mijn letsel. Ook ben ik een enorme kletskous geworden.

‘Mijn vrienden zie ik minder vaak’

Dat mijn conditie zo verbeterd is, komt vooral door het sporten. Bij KrommeNoord doe ik fietsen en roeien en sport en spel. Thuis loop ik hard, net als mijn ouders – sport is belangrijk bij ons thuis. Ik kan nu vijftien kilometer aan één stuk doorlopen en mijn doel is om samen met mijn vader de hele marathon van New York te lopen. Vroeger zat ik ook op tennis en voetbal. Dat ik met voetbal ben gestopt, vind ik eigenlijk wel jammer. We hadden namelijk een groot vriendenteam: FC Derde Helft. Dat was in Velzen Zuid. Ik zou nog wel eens willen aanschuiven, maar we zijn inmiddels verhuisd naar Andijk. Wij wonen in een boerderij. Dat wilden mijn ouders al heel lang. Sommige vrienden komen af en toe langs, al zie ik ze minder vaak dan vroeger. Op maandagmiddag bak ik. We maken dan koek en cake. Ik houd van het stap voor stap werken. Sinds mijn letsel is mijn smaak veranderd. Ik ben echt een zoetekauw geworden. Ik woon bij mijn ouders, maar op de dagen dat ik bij KrommeNoord ben, logeer ik bij Odion Voorstraat in Wijk aan Zee. Ik vind het leuk bij de KrommeNoord en bij de Voorstraat, en het ontlast mijn ouders. De begeleiders zijn er aardig. Alleen heb ik niet zoveel contact met andere mensen hier. Ik ben de jongste en de gemiddelde leeftijd is hoger dan die van mij. Dat vind ik wel jammer.’