Om zijn overgewicht tegen te gaan, kreeg Gio Eersel een maagverkleining. Daarna ontstond een vitaminegebrek en dat zorgde voor een hartstilstand. Daardoor liep hij hersenletsel op.

‘Soms is mijn beleving anders dan het in werkelijkheid is. Ik kan me bijvoorbeeld inbeelden dat ik na het stappen met paar biertjes op gewoon de trap bij mijn moeder op kan lopen. Maar dat kan ik helemaal niet meer, want ik zit in een rolstoel. Ik vind het lastig om te bepalen: wat is nou realiteit en wat is fictie? Fictie lijkt soms namelijk heel echt. In mijn hoofd is alles door elkaar heen gehusseld. Ik vond het wel moeilijk dat ik ineens een handicap had. In Nederland wordt er dan goed voor je gezorgd: hier is alles aangepast en kan ik bijna overal heen met mijn rolstoel. Dat is in Suriname wel anders. Door mijn letsel is mijn spraak aangetast. Ik weet nog dat ik in het begin iets wilde vragen of vertellen, maar de woorden kwamen er dan gewoon niet uit. Dat was heel moeilijk. Ik kan mezelf nu redelijk verstaanbaar maken, maar ik moet wel goed nadenken over hoe ik het moet zeggen en articuleren. Omdat ik vroeger stotterde, had mijn moeder me naar logopedie gestuurd. Daar heb ik ook na mijn letsel veel aan gehad. Mijn moeder is de belangrijkste vrouw in mijn leven. Ik ben nooit de perfecte zoon geweest, maar ze heeft haar best met mij gedaan. Ze heeft er goed bij me ingehamerd dat je verantwoordelijk bent voor je eigen daden. Om te overleven heb ik me vroeger wel beziggehouden met duistere zaakjes. Dat was een soort levensstijl. Maar ja, ik weet uit ervaring dat je dan voor langere tijd kunt belanden op een plek waar je wel bezoek krijgt, maar waar je van de maatschappij bent afgesloten, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik weet nu dat dit leven niet goed voor me is en ik wil het ook echt niet meer. Het liefste zou ik een baantje hebben en op een legale manier een bijdrage aan de maatschappij leveren.

‘Ik vind het lastig om te bepalen: wat is nou realiteit en wat is fictie?’

Bij Odion KrommeNoord vind ik het fijn. Ik doe hier mee met allerlei activiteiten. Bijvoorbeeld met sport, braintraining, boetseren, bloemschikken, muziek, koken en computeren. We leven in het tijdperk van Google en internet, ik vind het belangrijk dat ik daarin mee kan. Ik heb hier een activiteitenschema. Dat hebben ze niet in Suriname hoor! Dat schema geeft me structuur en maakt stap voor stap mijn dag compleet. Met mijn schema komt alles goed.’