samenwerking
hoe trainen wij jongeren in zelfredzaam wonen?
Op 1 oktober 2019 startte het Homerunhuis in Oostzaan. Daar leren jongeren met een licht verstandelijke beperking hoe ze straks zo zelfredzaam mogelijk kunnen wonen. Het project is een samenwerking van Odion en Humanitas DMH*.
Namen: Petra de Lange en Steffie Coumans Functies: Resp. teamleider en manager Humanitas DMH regio Amsterdam Locatie: Homerunhuis Oostzaan
voor wie is het Homerunhuis Oostzaan precies?
‘Als jongeren 18 worden, moeten ze hun eigen zaken gaan regelen en beslissingen nemen. Ook jongeren met een licht verstandelijke beperking, terwijl zij daar lang niet altijd de gevolgen van kunnen overzien. Het gevolg is een grote groep jongeren die met problemen aan hun volwassen leven begint. Voor hen is het Homerunhuis bedoeld.'
hoe is de samenwerking tussen Odion en Humanitas DMH ontstaan?
Petra: ‘De gemeente Zaanstad zocht instanties die de zorg voor deze groep tussen 18 en 27 jaar wilden organiseren. Zowel Odion als Humanitas DMH zitten regelmatig aan tafel met de gemeente en hebben dit samen opgepakt. Beide organisaties hebben kennis van de doelgroep. Odion had bovendien het pand van de voormalige woonvorm De Wieken dat al een tijdje leeg stond. Humanitas DMH had met andere Homerunhuizen door heel Nederland bovendien een beproefd trainingsconcept.’
hoe werkt een Homerunhuis?
Steffie: ‘Bewoners doorlopen hier een individueel traject met een vaste begeleider. Dat traject kent vier fases, ofwel: honken. In de eerste fase onderzoeken we samen wat het einddoel is en inventariseren we welke rol het netwerk hierbij kan spelen. In de tweede fase kijken we wat er nodig is om de situatie te stabiliseren en van daaruit volgende stappen te kunnen zetten. Fase drie is een periode van leren en ontwikkelen, vaak getypeerd door ‘drie stappen vooruit en weer twee terug’. In de laatste fase kijken we hoe we het geleerde kunnen borgen, ook in de nieuwe woonsituatie. Een traject duurt gemiddeld een tot twee jaar.’
jullie pand ligt middenin een woonwijk. Hoe hebben de buren op jullie komst gereageerd?
Petra: ‘In een vroeg stadium hebben buurtbewoners uitgenodigd op het gemeentehuis voor een presentatie. De reacties waren wisselend, maar we voelden vooral angst voor het onbekende. Dat begrepen we, maar wij streven wel naar een inclusieve samenleving met ruimte voor projecten zoals deze. Daarom wilden we vooral in gesprek blijven. Zo hebben we een klankbordgroep van buren gevormd met wie we een goed contact hebben en veel bespreken. Drie van de jongeren schoven laatst aan bij dit overleg, dat werd erg gewaardeerd.’
‘Beide organisaties brengen hun kennis en kunde mee, dat maakt het sterker’
wat is de meerwaarde van de samenwerking bij dit project?
Steffie: ‘Beide organisaties brengen hun kennis en kunde mee. Dat maakt het geheel beter en sterker. Maar soms ook ingewikkelder, vooral bij het afstemmen met ondersteunende diensten. Het voordeel weegt echter ruimschoots tegen het nadeel op.’
hoe werkt het in een team waarin twee organisaties samenkomen?
Petra: ‘Wie toevallig je salaris betaalt, maakt niet uit: op de werkvloer zijn we gewoon één team dat hier iets heel bijzonders doet en heel gemotiveerd is om dit project te laten slagen.’
Begrippenlijst
DMH
Dienstverlening aan Mensen met een Hulpvraag