vakmanschap bij coronateam

Bij de start van de pandemie hebben we een corona-crisisteam samengesteld. We vonden het belangrijk dat daarin -naast het management- ook collega’s met andere belangrijke ervaring en deskundigheid zouden plaatsnemen. Daarom hebben we gekozen voor een groot en breed samengesteld team met artsen, verpleegkundigen, bestuur en management, gedragsdeskundigen, facilitair medewerkers en de afdeling communicatie. Zij dachten mee bij alle punten die op ons pad kwamen: van het regelen van mondmaskers tot het doen van testen, discussies over vervoer en dagbesteding, het opzetten van een eigen testlocatie.

samenhang

Door de mix van deskundigen in ons team en doordat iedereen elkaar (bijna) wekelijks sprak, konden we steeds snel schakelen. Facilitair manager Ton van Westrop inventariseerde bijvoorbeeld vlug de behoefte aan beschermingsmaterialen en leverde deze samen met andere collega’s persoonlijk af waar ze nodig waren. Ook verpleegkundigen Hannie Keijzer en Priscilla den Hartog maakten deel uit van het coronateam. ‘Wij zijn veel op locaties geweest om uitleg te geven over de protocollen en samen met de medewerkers te kijken wat er nodig was om deze uit te voeren’, vertelt Priscilla. ‘Het voelde erg nuttig om de teams op deze laagdrempelige manier te ondersteunen. Andersom konden wij veelvoorkomende vragen weer meenemen naar het coronateam, om deze samen op te pakken.’

veiligheid en welbevinden

Bij veel vraagstukken streefden we steeds naar een goede balans tussen veiligheid en psychisch welbevinden van cliënten en medewerkers. Denk daarbij aan regelingen voor het ontvangen van bezoek, sociale contacten en het beperken van activiteiten. We beschrijven in ons kompas dat we oog voor veiligheid hebben, en tegelijkertijd risico’s niet vanzelfsprekend uit de weg gaan. Zo’n situatie ontstond bijvoorbeeld toen een van onze procesondersteuners in paniek naar manager zorg Arne Theunissen mailde dat de dagbestedingslocaties besmettingshaarden gingen worden: ‘Ze moeten echt dicht’. In het coronateam is uitgebreid de tijd genomen om dit te bespreken.

blijven meedoen

‘We zijn toen ook weer terug gegaan naar het kompas’, vervolgt Arne. ‘Daarin staat dat we het essentieel vinden dat cliënten kunnen meedoen in de samenleving. Dus ook in een samenleving met corona. Daarom hebben we het risico op besmetting afgewogen tegen de impact op de kwaliteit van leven van de cliënten bij een sluiting. Uiteindelijk besloten we dat we als een van de weinige zorgorganisaties toch open zouden blijven’. Een besluit dat zowel door cliënten als medewerkers enorm werd gewaardeerd, zoals persoonlijk begeleider Klaas Tanger van Odion Jacobushof in Krommenie het in die periode zo mooi verwoordde: ‘Hoe gaaf is het dat cliënten gewoon naar de dagbesteding kunnen? En dat er bij een uitbraak binnen een dag een actieplan is, zodat de groep of locatie weer open kan wanneer dat volgens de richtlijnen veilig is? Ik vind het mooi dat we ons mensbeeld zoveel mogelijk vasthouden, ondanks de steeds groter wordende politieke druk.’