ZEGGENSCHAP
Hoe heb je als cliënt invloed op je leefomgeving?
Op 1 juli 2020 trad de nieuwe WMCZ (Wet Medezeggenschap Cliënten Zorginstellingen) in werking. Dat betekende dat cliëntenraden van woonlocaties nieuwe afspraken moesten gaan maken. Dat is niet overal even goed gelukt.
Naam / Isabella Functie / Voorzitter cliëntenraad Locatie / Woonlocatie Odion Kransfontein, Purmerend
Ze vindt het belangrijk om voor haarzelf en haar medecliënten een goede woonomgeving te creëren, verbeterpunten aan het licht te brengen en het verschil te kunnen maken. Daarom zit Isabella Visser in de cliëntenraad van haar woonlocatie. Op de inspraak die deze raad op die woonomgeving heeft, valt echter wel wat af te dingen, vindt ze. ‘Er wordt weinig met ons gecommuniceerd’, concludeert ze. ‘Ik ben eerder voorzitter van een cliëntenraad geweest, maar daar werden we als groep veel meer betrokken. Dat is hier anders.’
lijstje met punten
Toen Odion drie jaar geleden de locatie overnam, zat de teamleider in eerste instantie bij de vergaderingen van de cliëntenraad. ‘In die vergaderingen worden we overigens ondersteund door Britt Huisinga, persoonlijk begeleider bij Odion Voorstraat in Wijk aan Zee’, vertelt Isabella. ‘Zij helpt ons met zaken als notulen en agenda en zorgt ervoor dat tijdens de vergadering iedereen voldoende aan bod komt. In ieder geval: een paar leden van de cliëntenraad vonden dat ze met de teamleider erbij niet voldoende vrijuit konden praten. Toen is besloten dat wij een lijstje met punten zouden opstellen dat we na de vergadering met de teamleider zouden bespreken. Alleen wordt er op onze vragen nauwelijks antwoord gegeven. Ik denk trouwens niet dat dit onwil is, hoor. Volgens mij heeft het vooral te maken met tijdgebrek. Dat is geen oordeel, maar gewoon een constatering.’
overleggen
Het gevolg is, dat Isabella het gevoel heeft dat bepaalde beslissingen worden ‘doorgedrukt’, zonder de cliëntenraad hierin te kennen. ‘Ik snap echt wel dat je niet álles kunt overleggen’, stelt ze. ‘Maar met je gezin thuis bespreek je ook belangrijke zaken. We zijn wel mensen, neem ons nou gewoon mee in de beslissingen!’ Een treffend voorbeeld deed zich voor tijdens corona. ‘Normaal gesproken bellen wij als wij ondersteuning nodig hebben, maar bij de lockdown werd overgeschakeld naar geplande zorg’, schetst Isabella. ‘Ineens kregen we een lijstje met tijden waarop de begeleiding bij ons langs zou komen. Dat had een grote impact op ons leven en dagindeling. Ik snap waarom het nodig was, maar we hebben wel gevraagd waarom dat nou niet eerst even met ons is overlegd.’
‘Met je gezin thuis bespreek je ook belangrijke zaken, waarom dan met ons niet?’
kinderachtig
Als er wél gecommuniceerd wordt, dan gebeurt dat volgens Isabella op een cognitief niveau dat niet goed aansluit op dat van de cliënten. ‘De een is natuurlijk wat intelligenter dan de ander, dat is in het dagelijks leven ook zo’, geeft ze aan. ‘Maar wat wij aangereikt krijgen, is vaak een beetje kinderachtig. Ik denk dat dit komt doordat Odion nog niet zoveel ervaring heeft met cliënten met een lichamelijke beperking – ze zijn in het verleden vooral gericht geweest op mensen met een verstandelijke beperking. Ik kreeg laatst van de teamleider bijvoorbeeld een boekje over de nieuwe Wet Zorg en Dwang, in Jip-en-Janneketaal. Dat kan wat mij betreft zó in de papierversnipperaar. Ik – en veel andere cliënten op onze locatie – vind het vervelend als ik op die manier word benaderd. Ik krijg dan het gevoel dat ik niet gezien word voor wie ik ben.’
wetsverandering
Over wetten gesproken: hoe staat bij Kransfontein met de nieuwe WMCZ? ‘We wisten dat die wet eraan zou komen, dus we wilden ons graag laten informeren over wat die precies zou inhouden’, vertelt Isabella. ‘Het hele jaar staat al op de agenda dat we iemand willen uitnodigen die ons hierover kan bijpraten. Natuurlijk is dat door corona lastiger geworden, maar er zijn inmiddels voldoende innovatieve oplossingen. Alleen is er nog niks gebeurd. Nou lijkt het misschien alsof er niks goed gaat hier en dat is niet zo. Als cliëntenraad krijgen we gerust wel zaken voor elkaar. Zo hebben we ervoor gezorgd dat alle cliënten én medewerkers met kerst een mooi pakketje kregen met allemaal leuke spulletjes. Maar dat er nog veel dingen zijn die beter kunnen, dat is duidelijk.’
‘Ik vind het vervelend als ik niet gezien word voor wie ik ben’
