Toen mijn pensioen in zicht kwam, wist ik al dat ik wilde doorwerken. Ik heb namelijk pas laat de zorg ontdekt, ik was 45 toen ik aan mijn opleiding begon. Dus voor mijn gevoel kom ik net kijken in de zorg en ik vind het mooi dat ik nog zoveel kan leren.

Wél leek het me interessant om iets heel anders te gaan doen, na twintig jaar op een groep met kinderen met complexe meervoudige beperkingen. Daarom heb ik bewust voor de flexpool gekozen en er gaat nu een heel nieuwe wereld voor me open. De dag nadat ik afscheid nam op Odion De Boomgaard, mijn laatste vaste werkplek, was ik al aan de slag op een andere locatie. Mijn man vond het prima dat ik wilde doorwerken – zelf neemt hij als pensioengerechtigde zzp’er ook nog wel eens een opdracht aan, dus hij snapt het. Als mensen me vragen: ‘Waarom ga je nou niet eens genieten?’, zeg ik altijd dat ik juist geniet van mijn werk. Evengoed ondernemen mijn man en ik veel samen, hoor. We hebben een plek op een camping in Friesland en ik ga minimaal drie keer per jaar met vakantie. En ik heb nog allerlei artistieke ideeën in mijn hoofd die ik wil gaan doen met klei. Maar op dit moment werk ik gewoon nog liever. Aan mijn collega’s heb ik gevraagd of ze het tegen me willen zeggen als ik niet meer voldoende doe. En tegen mijn man heb ik wel eens uitgesproken dat het misschien mooi is om te stoppen op onze vijftigjarige huwelijksdag: 19 december 2025. Gelukkig duurt dat nog even.’