Dat waren mooie tijden…

We gingen verhuizen met Odibaan. Van ons oude vertrouwde, ietwat smoezelige kantoor, naar een mooi nieuw pand. Fris geverfd en op de begane grond. Voorafgaand aan de verhuizing hebben we kasten vol met oude meuk uitgespit, hoestend en proestend van het stof. Al gravend in de gele, rode en blauwe ordners kwamen veel herinneringen boven over Beelden van Kwaliteit (een methodiek), over ons samenwerken, samen onderzoeken, samen leren en samen blunders maken. Ook kwam ik ontstellend veel namen van cliënten van vroeger tegen. Eén van die cliënten was Gerda. Gerda kon bij de kinderopvang van een vriendin gaan werken. Ze assisteerde bij huishoudelijke taken, hielp kinderen in hun jasjes en smeerde broodjes voor ze. Gerda moest soms voorraad naar de dependance brengen die een paar straten verderop was gevestigd. Ik ging met haar oefenen om dat veilig te doen... Het liep verrassend. De meeste kinderen leren dat ze veilig kunnen oversteken bij een zebrapad. Gerda en ik stonden voor het zebrapad op de stoep en de auto’s stopten netjes. Gerda bleef tot mijn verbazing op de stoep staan. Zij had geleerd: ‘wachten tot de auto’s voorbij zijn’. Dat gaf misverstanden. Auto's die stopten. Gerda die niet overstak. Bestuurders die gebaarden. Gerda die het niet begreep en al twijfelend bleef staan, wat een onveilige situatie gaf. Uiteindelijk hebben we het gedaan zoals Gerda het had geleerd. We gingen dus juist níet bij het zebrapad over steken. Gerda’s looproute ontweek de zebra. Samenwerken met cliënten is onverwacht, afwisselend, creatief en vervullend. Al werkend ontstaan er beelden van kwaliteit in twee mensenlevens; die van begeleider - en die van client. Ik hoop dat veel mensen (die elders momenteel wellicht oninteressant werk doen) dit gaan beseffen in 2025 en bij Odion komen werken!

WILLEMIEN