Het Zorgkantoor, de financier van de zorg die wij bieden, voorziet de komende tijd een toename van zorg die meer tijd en aandacht vraagt. ‘Mede daardoor nemen de kosten in de zorg toe’, weet Angela Kroon, projectleider bij de Raphaëlstichting. ‘Daarnaast speelt natuurlijk de uitdaging om de arbeidsmarkt op peil te houden en ervoor te zorgen dat mensen kiezen voor de gehandicaptenzorg.’ Waar zorgorganisaties vooral zelf met oplossingen bezig zijn, ziet het Zorgkantoor het grotere geheel. ‘Zij bedachten dat het bundelen van krachten meer oplevert en waarschijnlijk efficiënter is,’ vertelt Gelbert Kok, projectleider voor Prinsenstichting. ‘Om die reden hebben zij de samenwerking tussen onze drie organisaties gestimuleerd en budget beschikbaar gesteld voor twee projecten’, vult Angela aan. ‘De eerste was arbeids­besparende zorgtechnologie (zie kader, red.) en de tweede was kennisverbreding voor doelgroepen die specifieke ondersteuning vragen. Over dat laatste hebben wij drieën ons gebogen.’

LVB

‘Qua kennisverbreding is er een urgentie op een aantal dossiers’, weet Gelbert. ‘Het onderwijs sluit daar momenteel niet op aan. Mensen worden generieker opgeleid, vakinhoudelijke aspecten rond specifieke doelgroepen komen minder aan bod.’ ‘Plus dat we alle drie ook te maken hebben met zij-instromers’, vult Angela aan. ‘Voor hen is een gericht kennistraject voor een bepaalde doelgroep ook heel zinvol.’ Toen de drie de koppen echter bij elkaar staken, bleek het lastig om op een aantal punten tot overeenstemming te komen. ‘Die visies van onze organisaties liggen best uit elkaar’, vertelt Anje van der Heide, projectleider namens Odion. ‘Daarom is een externe projectleider aangesteld. Zij is ook in een andere regio actief voor een samenwerking die door de zorgfinancier dáár is geïnitieerd. Omdat wij voor de doelgroep LVB hadden gekozen, richten zij zich nu op EVB (Ernstig Verstandelijke Beperking, red.).’

gedegen programma

Om een gedegen scholingsprogramma samen te stellen werd uit alle drie de organisaties een ontwikkelpool samengesteld met verschillende disciplines, waaronder gedragsdeskundigen, persoonlijk begeleiders en ervarings­deskundigen. ‘We hadden te maken met een strak format om de leerdoelen te kunnen omzetten naar een training’, blikt Anje terug. ‘Het leidde uiteindelijk tot een heel programma met onder meer e-learning, praktijkopdrachten, trainingsdagen en intervisie’, vult Angela aan. ‘We maken daarbij gebruik van het online leeraanbod van de VGN Academie.’ Voor de eerste training ging het projectteam terug naar de basis. ‘Die geeft antwoord op de vraag: ‘Wie is de LVB’er?’’, legt Gelbert uit. ‘Wat houdt LVB in, wanneer is daar sprake van? Er komen er nog vier bij, met de thema’s Psychiatrie en psychofarmaca, Verslavingen en middelengebruik, Hechting en Het online leven. Daar zijn we nu mee aan de slag.’

veel animo

Het eerste programma is inmiddels klaar en de eerste twee trainingen zijn geweest, met beide keren vijf medewerkers uit iedere organisatie. ‘Iedereen in onze organisaties kan zich inschrijven en er is veel animo voor: beide trainingen zaten snel vol’, ervaart Angela. ‘Ik word soms gebeld door leidinggevenden met de vraag of er nog plek is.’ ‘We voldoen dus aan een vraag’, constateert Anje tevreden. ‘Voor 2025 gaan we nieuwe trainingen inplannen en dan is het de bedoeling dat we er twee doen op ieder thema. Het leuke is dat de trainingen worden gegeven door een pool van trainers uit alle drie de organisaties. Als Odionmedewerker kun je dus bijvoorbeeld getraind worden door iemand van Prinsenstichting. We kregen van de eerste deelnemers terug dat ze het een meerwaarde vonden om ook met collega’s van andere organisaties in de groep te zitten. Je leert ook veel van elkaar, ervaren ze.’ Behalve dat de samenwerking zorgde voor een inhoudelijk sterk leertraject, heeft deze nog een voordeel: de training wordt door alle drie de organisaties erkend. ‘Mocht iemand toe zijn aan een nieuwe stap elders, dan is er wellicht een mooie vacature bij een van de andere twee zorgorganisaties’, denkt Gelbert.

vliegwiel

De drie projectleiders kijken met een goed gevoel terug op het traject dat ze tot nu toe samen hebben afgelegd. ‘Het kostte in het begin wel wat tijd om elkaars taal te leren spreken’, blikt Gelbert terug. ‘En het vroeg ook veel praktische afstemming: wie zet alles in het systeem, wie spreekt de deelnemers aan – dat soort zaken. Maar dan ineens gaat het vliegwiel draaien. Dat is mooi om te ervaren.’ ‘Inmiddels is er ook belangstelling getoond vanuit andere regio’s en zelfs landelijk’, weet Angela. ‘Het lijkt mij erg mooi om dit traject ook voor andere organisaties beschikbaar te stellen. Het is tenslotte met subsidiegeld ontwikkeld, dus dat moet je weg kunnen geven.’