Na flink wat gedoe was ik ongeveer drie jaar geleden helemaal klaar met mijn werk als leidinggevende bij een bouwmarkt. Mijn zoon heeft dagbesteding bij Odion Darwinpark in Zaandam en zijn begeleider adviseerde me: ‘Ga bij Odion werken, dat kán jij.’ Ik ben haar eeuwig dankbaar voor die tip, want ik heb het hier enorm naar mijn zin.

De overstap had wel invloed op mijn balans tussen werk en privé, want ik ben weer gaan leren. Een dag in de week ga ik naar het Regiocollege in Purmerend voor de opleiding Maatschappelijke Zorg tot persoonlijk begeleider. En ik heb natuurlijk ook huiswerk. Mijn zoon is om de week bij mij en mijn dochter permanent. Als mijn zoon er niet is probeer ik extra te studeren. Ook vraag ik mijn dochter om hulp om mij te overhoren of om teksten na te lezen. In juli ben ik klaar met mijn opleiding. Laatst dacht ik: ‘Help, wat moet ik dan met al die vrije tijd? Heel graag zou ik in september starten met de verpleegkundige opleiding. Dit omdat ik denk dat op onze locatie in de toekomst meer verpleegkundige zorg nodig is. Hoe mooi is het dan dat er dan al iemand is die verpleegkundig onderlegd is? Of dit doorgaat, is nog niet helemaal duidelijk. Omdat bij de Ismailiastraat mensen wonen met een auditieve beperking, heb ik ook twee cursussen gebarentaal gedaan. Als team willen we de gebarentaal nog beter gaan beheersen voor een respectvolle communicatie met de cliënten. Daarom starten we met een paar collega’s binnenkort met een aanvullende cursus. Het studeren kost veel tijd, maar ik doe het met plezier. Ik ben zo blij met dit werk, ik had dit 20 jaar eerder moeten doen!’