Het ik bestaat door de anderen

Sommige mensen hebben een droombaan, zoals ik. Anderen dromen over een baan; leuker, spannender, makkelijker, moeilijker. Mensen dromen over het werk dat ze vroeger deden, voordat ze hersenletsel kregen bijvoorbeeld. Je werk maakt deel uit van je identiteit.

In tegenstelling tot de heersende opvatting dat we tegenwoordig ons IK moeten vinden, ons IK moeten ontwikkelen en te allen tijde onszelf moeten kunnen zijn, heeft de hoogleraar Paul Verhaege, doctor in de klinische psychologie, een heel andere kijk op identiteit.

Deze professor Paul zegt dat we geen vaste identiteit hebben. Paul benadrukt dat we helemaal niet onszelf en steeds dezelfde kunnen zijn, omdat we altijd in relatie staan tot anderen. We zijn sociale dieren. In de ene groep ben je zus, in de andere groep ben je meer zo. Het IK is fluïde.

Door een andere baan, een andere omgeving, andere collega's, kunnen cliënten een andere vorm van IK-zijn vinden. En hoe verrijkend is dat? Als jobcoach maak ik verrassingen mee, hoe verandering van collega's -vaak onbewust- iemands gedrag kan veranderen. Hoe een andere omgeving positief kan bijdragen. Bij de autosloper aan het werk is de focus er ineens wel voor Arie. In de kinderopvang ontwikkelt Sofie zich van een onoplettend type tot een zorgzame oplettende medewerkster. Bij de supermarkt werkt Martinus plotseling heel precies en Trijntje schreeuwt niet meer als ze in het dierenasiel aan het werk is.

Bij Begeleid Werken zijn collega's van cliënten geen zorgprofessionals. Collega's zijn gewoon medewerknemers gericht op praktische werkzaamheden, en dat werkt anders voor cliënten! Soms bevrijdend, verplichtend, verzoenend, normaliserend, verwachtingsvoller, gelijkwaardiger. De ervaring van deze andere IK…. is goud waard.

WILLEMIEN