Team vond inspirerende collega
Bij Odion Count Basiestraat in Zaandijk wonen veel ouder wordende cliënten, waardoor de behoefte aan verpleegkundige kennis en kunde groter wordt. De komst van verpleegkundige in opleiding Sandra Naastepad motiveerde drie andere collega’s om ook deze opleiding te gaan volgen, onder wie Swenja Bont.
SANDRA NAASTEPAD (links) persoonlijk begeleider en verpleegkundige in opleiding
Waarom ben jij deze opleiding gaan volgen?
‘Ik werkte hiervoor bij Odion Helena Smitsstraat in Volendam. Net als veel locaties hadden we ook daar te maken met ouder wordende cliënten en kwamen we verpleegkundige handelingen tegen. Ik wilde daar graag meer bekwaam in worden.’
Waarom maakte je de overstap naar Odion Count Basiestraat?
‘Ik kwam in de knoop met mijn opdrachten: bij de Helena Smitsstraat lag niet zoveel verpleegkundig werk. Toen ik een vacature zag van de Count Basiestraat, reageerde ik naar teamleider Atie van Eijk: ik doe deze opleiding, kunnen we wat voor elkaar betekenen?’
Wat is voor jou de meerwaarde van deze opleiding?
‘Dat ik straks op meerdere vlakken naar een cliënt kan kijken. Ik merk aan klasgenoten dat zij puur naar het medische stuk kijken, maar dat ik ook het gedrag meeneem: wat maakt nou dat deze cliënt zo reageert? Ik vind dat heel tof en ik denk dat dit ook fijn is voor de cliënt.’
Jouw komst heeft wel iets teweeg gebracht in het team…
‘Zeker, want inmiddels zijn drie andere collega’s – onder wie Swenja dus – ook enthousiast geworden. Zij starten in september ook met de opleiding. Dat is mooi, want zo halen we aardig wat kennis het team binnen en kunnen wij een deel van onze kennis weer overbrengen op onze collega’s.’
SWENJA BONT (rechts) persoonlijk begeleider
Jullie huurden voorheen verpleegkundige hulp in van buitenaf. Hoe beviel dat?
‘Matig. Er waren niet altijd voldoende mensen voorhanden, waardoor de beschikbare medewerkers het eigenlijk te druk hadden en daardoor vaak te laat kwamen. Dat kan natuurlijk niet. Voor de bewoners is het bovendien veel fijner om hun eigen begeleiders om zich heen te hebben. We zagen dus dat we daar meer in zouden kunnen betekenen.’
Wat maakte dat jij werd ‘aangestoken’ door Sandra ten aanzien van haar opleiding?
‘Ik heb wat opdrachten gezien waar ze voor school mee bezig is. Dat sprak me erg aan. Het lijkt me vooral heel mooi om meer voor bewoners te kunnen betekenen in de laatste fase voor het overlijden. Op onze locatie is dat geregeld aan de orde.’
Hoe vind je het om straks met twee collega’s de schoolbanken in te gaan?
‘Daar kijk ik heel erg naar uit, het lijkt me leuk om samen dingen uit te wisselen. We hebben al een appgroepje aangemaakt! En als we iets niet snappen, kunnen we het aan Sandra vragen, want die loopt natuurlijk op ons voor.’
Heeft jullie opleiding straks nog effect op welke bewoners jullie begeleiden?
‘Misschien dat we te zijner tijd wat gaan wisselen, zodat de collega’s met de opleiding cliënten krijgen die meer verpleegkundige zorg nodig hebben. Maar voorlopig is dat nog niet aan de orde. Wij doen hier alles met z’n allen en iedereen kan straks een beroep doen op onze kennis.’