Hoe de ene kans tot de ander leidt

Met uiteenlopende cliënten in gesprek gaan over hun wensen en dan kijken of je een taak in de maatschappij kunt vinden die daarop aansluit: dat is in een notendop het werk van Kim. ‘Ik merk: als je ergens op afstapt en met iemand in gesprek gaat, krijg je vaak de tip om het ook eens daar en daar te proberen’, ervaart ze. ‘Op die manier heb ik al veel bezoekjes afgelegd en ervaar je dat er eigenlijk veel meer mogelijk is dan je denkt.’

van koffie naar basisschool

Een mooi voorbeeld is dat van Karin. ‘Karin zat al een paar jaar thuis en vereenzaamde een beetje’, blikt Kim terug. ‘Samen kwamen we erop uit dat ze graag spelletjes met kinderen wilde gaan doen.’ Via een bizarre omweg kwam Kim uiteindelijk waar ze wilde. ‘Ik had een nieuw project waarvoor ik promotie wilde maken’, vertelt ze. ‘Daarvoor wilde ik de foodtruck inschakelen. Om in de foodtruck koffie te kunnen schenken, ging ik op zoek naar een brander die de koffie wilde sponsoren. Na wat rondbellen vond ik Floris van ‘Gebrand op smaak’, die in de eerste periode onze koffie heeft geleverd. En wat bleek? Zijn vrouw Linda werkte op een basisschool in Beverwijk!’

kast vullen

Na een goed gesprek met de school kon Karin komen kennismaken. Spelletjes doen en voorlezen leek nog even een stap te ver: de school vond het verstandig dat de kinderen eerst een tijdje aan Karin konden wennen. ‘De school heeft een kast die dagelijks wordt gevuld met producten voor ouders die het wat minder ruim hebben’, legt Kim uit. ‘Karin begon met het vullen van deze kast. Zo kregen de kinderen vertrouwen in ‘die mevrouw met die rolstoel’ en merkten ze hoe lief zij voor hen was. Stomtoevallig kwam ik op die school de dochter tegen van een vroegere cliënt. Zij is daar lerares en begeleidt groep 1 en 2. Omdat haar vader, net als Karin, NAH (niet-aangeboren hersenletsel, red.) heeft, wist ze hoe ze daarmee om moest gaan. Zij gaf Karin de kans om leerspelletjes te doen met steeds twee kinderen tegelijk. Dan moet je denken aan kleuren leren benoemen of vormen leren herkennen. Na een kwartiertje gaan die kinderen dan weer terug naar de klas. We zijn nu een paar maanden verder en Karin doet tegenwoordig én de kast, én de spelletjes. Zowel zij als de school zijn daar heel blij mee. Dus mijn tip voor collega’s: durf gewoon op mensen af te stappen en ga het gesprek aan, want het één leidt vaak tot het ander. Zodra je actief bent in de maatschappij, komen er steeds meer verhalen; dat is de kracht van meedoen!’