Hulptroepen in aantocht!
Goed nieuws: in april 2021 start een verkorte 2-jarige opleiding aan het ROC Amsterdam die voor én samen met Odion op maat is gemaakt. Hierdoor kunnen zij-instromers straks versneld bij ons aan de slag. Wie zijn die mensen die vanuit een ander beroep voor de gehandicaptenzorg kiezen en bij ons het vak in de praktijk leren? We stellen twee huidige leerlingen aan je voor.
Bowedee Burleson, 27 jaar Opleidingsjaar: 3e jaar Leerplek: Odion PurmerGeul, Purmerend Vorig beroep: profvoetballer
Voetbal
Als klein jochie droomde ik altijd van een carrière als profvoetballer. Op mijn twaalfde werd ik gescout door FC Volendam en daar werkte ik me op van de jeugd tot het eerste elftal. Toen ik 22 was, werd mijn contract helaas niet verlengd. Alles waarvoor ik tot dan toe geleefd had, viel weg. Toch stortte mijn wereld niet in: ik ben een positieve jongen en ging op zoek naar iets anders dat me gelukkig zou maken.
pannenkoek
Ik werkte een tijdje als bagagemedewerker op Schiphol, maar merkte al snel dat ik dat niet voor altijd wilde blijven doen. Nu is mijn moeder al dertig jaar vrijwilliger voor iemand met het syndroom van Down. Als klein kind kwam hij iedere week een pannenkoek bij ons eten. Dat heb ik altijd erg leuk gevonden. Vandaar dat ik op het idee van de zorg kwam. Ik ben op internet gaan zoeken en kwam bij Odion uit. Die dag bleek het de allerlaatste dag te zijn dat ik me kon inschrijven voor het BBL-traject. Ik heb geen moment getwijfeld en me meteen opgegeven.
sport
Nu geef ik sportactiviteiten aan mensen met een lichamelijke beperking en niet-aangeboren hersenletsel bij Odion PurmerGeul. Ik vind het fantastisch, ik kan hier helemaal mijn ei in kwijt. Wat ik mooi vind aan mensen met NAH, is dat ze zich verbaal en non-verbaal sterk kunnen uitdrukken. Hoewel ik een professionele houding naar ze heb, zijn het een soort vrienden van me geworden. Ik ben van ze gaan houden.
school
Ik keek er niet erg naar uit om weer naar school te gaan, maar ik besefte dat het moest om dit leuke werk te kunnen doen. Ik heb me gewoon ingesteld op drie jaar knallen. Goed om nu te horen dat de opleiding twee jaar gaat duren, ik wilde dat ik die keuze had gehad, haha. Want met een dosis discipline en goed plannen denk ik dat het inderdaad prima in twee jaar kan.
blij
Bij mijn PurmerGeul collega’s heb ik ooit weerstand gevoeld. Ik heb het idee dat iedereen wel blij was met die extra handen. In het begin had ik iedere week een evaluatiegesprek met mijn begeleider. Aan die feedback heb ik heel veel gehad en daardoor was ik al vlot inzetbaar, binnen anderhalve maand draaide ik al goed mee. Aan andere locaties die misschien een leerling krijgen zou ik dan ook willen zeggen: investeer die tijd, dan heb je er snel een goede kracht bij!
Eveline de Groot-Poldoja, 44 jaar Opleidingsjaar: 2e jaar Leerplek: ODC Dynamica, Koog aan de Zaan Vorig beroep: productiemedewerker
Cultuurgeschiedenis
Ongeveer 22 jaar geleden kwam ik van Estland naar Nederland voor de liefde. Ik had daar een universitaire studie gedaan, namelijk Estlandse cultuurgeschiedenis. Daar kon ik Nederland natuurlijk niks mee. Bovendien was ik de taal niet machtig. Ik kreeg kort achter elkaar twee kinderen en had in die eerste jaren ook veel last van heimwee: ik moest erg wennen in dit vreemde land. Hoewel mijn Engels prima was en ik het Nederlands snel oppakte, durfde ik het nog niet aan om een baan met inhoud te zoeken. Daarom ging ik aan de slag als productiemedewerker.
open dag
Twee jaar geleden was ik er na de zoveelste productiebaan helemaal klaar mee. Er moest iets veranderen, vond ik. Ik ging naar het UVW en die informeerden of de gehandicaptenzorg misschien iets voor mij was. Mijn antwoord was een volmondig nee, maar toch ging ik naar de open dag van de zorg en kwam in gesprek met Marja Meijer. Ik mocht solliciteren voor een leerlingplek en tot mijn verbazing werd ik aangenomen: ik was er namelijk nog steeds niet van overtuigd dat dit iets voor mij zou zijn.
verschil
Totdat ik bij ODC Dynamica ging kijken. Ik bezocht twee groepen en was meteen helemaal verkocht bij groep Geel. Ik had nog nooit kinderen gezien die zo weinig kunnen en waar jouw werk zoveel verschil kan maken. Voor hen, maar ook voor hun ouders. Ik sloot deze doelgroep meteen in mijn hart. Ik kwam voor een uurtje, maar ben er nooit meer weggegaan. Het werk geeft me ontzettend veel voldoening en ik snap nu ook waarom sommige mensen vrijwilligerswerk in de zorg doen.
tandwiel
De studie viel me in het begin niet mee, ik had moeite met dingen onthouden: al die medicatie en medische handelingen... Maar na een maand of zes, zeven zag ik het licht en toen klikte alles ineens in elkaar als een tandwiel. Het is fijn dat je op je werk meteen kunt toepassen wat je leert op school. Mijn studie duurt drie jaar, maar in twee jaar lijkt het me ook goed te doen. Het meeste leer je tenslotte toch in de praktijk.
warm
Mijn collega’s doen altijd enorm hun best voor me en zeggen nooit nee als ik iets vraag. Ik kan altijd bij ze terecht en dat voelt heel warm. Soms komen ze niet meteen helpen, maar kijken ze eerst even hoe je de situatie zelf oplost. Daardoor leer je snel en konden ze me ook snel inzetten. Ik had het nooit van mezelf verwacht, maar ik heb hier helemaal mijn draai gevonden!