Met een dochter die het huis uit ging en een man die vaker thuiswerkte en daar meer oppakte, ontstond er ruimte om mezelf te ontwikkelen. Mijn ouders vragen gelukkig nog niet veel zorg, dus nu kan het nog, dacht ik.

Ik werk al lang voor Odion bij Evean Guisveld en nog steeds met veel plezier. Toen de vacature bij het project ‘Op naar werk’ voorbij kwam, wilde ik dat dus graag daarnáást gaan doen. Het project is opgezet om leerlingen van VSO Dynamica te laten kennismaken met verschillende begeleide werkplekken en dagactiviteitencentra van Odion en leert ze alles wat bij stagelopen komt kijken. Dat maakt de overstap naar de stage voor het volgend schooljaar minder groot en bovendien kunnen ze zo uitvinden wat bij ze past. Het is ontzettend boeiend om deze ontdekkingstocht met leerlingen aan te gaan en de soms verrassende uitkomsten te zien. Maar als je iets vanaf nul opzet, ben je steeds bezig het wiel uit te vinden. Ook zoek je continu naar verbetering. Als je dan ook nog veel wisselingen in het projectteam hebt en soms de ondersteuning van de organisatie mist, vreet dat energie. De afgelopen twee jaar voelden daardoor als tropenjaren. Ik probeer werk en privé zoveel mogelijk te scheiden. Thuis gaat de werktelefoon uit, behalve als er iets belangrijks speelt. En hoewel ik op maandag niet werk, pak ik die dag soms toch wat dingen op. Wanneer ik merk dat het werk te veel energie vraagt en ik bijvoorbeeld ’s nachts lig te malen, zoek ik bewust de afleiding en maak ik tijd voor dingen die me goed doen. Meestal betekent dat: naar buiten!’