‘Zo fijn om als flexers samen te werken aan meer profes­sio­nali­se­ring’

Sinds enige tijd treft een groepje van ongeveer tien flexmedewerkers elkaar eens in de twee maanden. Zij delen ervaringen en bespreken praktische uitdagingen. Doel: meer saamhorigheid, maar vooral nog meer vakmanschap. Den Prins is een van de initiatiefnemers.

Het ontstaan van de groep had aanvankelijk een heel praktische oorzaak. ‘Als flexer is het best een heel gedoe om een dienst te ruilen’, vertelt Den. ‘Ik wist dat meer collega’s daar tegenaan liepen en samen met Margreet Vestering dacht ik: ‘Dat moet toch anders kunnen?’ Daarom stuurden we een mail naar alle flexers met de vraag wie met ons wilde meedenken over dit probleem.’ Er meldde zich een aantal collega’s en samen riepen zij een ruilgroep in het leven. ‘Daar doen inmiddels bijna 30 mensen aan mee’, meldt Den enthousiast. ‘Via de mail worden binnen die groep nu veel diensten opgelost. Het werkt prima en veel mensen zijn hier heel blij mee. Niet alleen binnen, maar ook buiten onze groep.’

ervaringen delen

Omdat voor de ruilgroep aanvankelijk wat zaken moesten worden uitgezocht en teruggekoppeld, plande de groep een nieuwe afspraak. ‘Toen bleek dat meer collega’s – net als Margreet en ik – de behoefte voelden om elkaar wat regelmatiger te treffen. Zeker als je dit werk wat langer doet, kun je je als flexer namelijk soms best een beetje verloren voelen. Het is fijn om samen praktische onderwerpen te bespreken, zoals beschikbaarheidsdiensten, roosterzaken en vakantieplanningen. Om die reden hebben we ook gevraagd of een van de intercedentes van de flexpool bij ons overleg wil zijn: dan heb je vaak meteen antwoord op je vragen. Maar ook was er behoefte om ervaringen en af en toe ook je emoties te delen. Natuurlijk kunnen we altijd naar praktijkondersteuner Nicole de Kroon als we ergens mee zitten. Maar ook is het gewoon fijn om af en toe te praten met iemand die het zelfde werk doet als jij.’

intervisie

De groep is nu zo’n vijf keer bij elkaar geweest. In die paar keer is er ook een aantal casussen ingebracht om te bespreken. ‘Onbewust zijn we zo met intervisie bezig’, concludeert Den. ‘Daarom willen we onderzoeken hoe we daar als groep meer invulling aan kunnen geven. Van een probleemoplossend clubje worden we dus langzaam aan een groep die samen werkt aan meer professionalisering. We zijn net begonnen en er is nog veel dat we willen oppakken, maar het begin is er. En wat ons betreft kunnen we zeker nog groeien, dus collega’s die interesse hebben, zijn welkom!’