‘Met meer werkplezier kan ik gewoon veel meer’

Het is soms behoorlijk haasten en stressen om mijn werk te combineren met de volledige verantwoordelijkheid voor mijn zoon. Met een kind sta je nou eenmaal nooit ‘uit’. Als ik gewoon reguliere diensten draai, gaat het wel.

Maar bijvoorbeeld bij extra overleggen is het lastig voor me om overal stipt op tijd te zijn. Daar komt bij dat we het afgelopen jaar bij Dynamica veel wisselingen hadden binnen de groep. Ik was zo’n beetje de enige stabiele factor. Dat deed een flink beroep op mijn toch al grote verantwoordelijkheidsgevoel. Als iets dreigde te blijven liggen, dan deed ik het wel even thuis. Een goede eigenschap werd hierdoor een valkuil voor mij. Ik besefte dat pas goed, toen ik twee kinderhandjes op mijn wangen voelde, met de vraag: ‘Kusje?’ Tegenwoordig gaat het beter. Mijn auto zet ik bewust op een parkeerterrein verderop, zodat ik het loopje daarheen kan gebruiken om mijn hoofd een beetje leeg te maken. Wat enorm heeft geholpen, is dat ik ben gewisseld van werkdagen. Dat gaf me de ruimte om klassenouder te worden op de school van mijn zoon, waardoor ik actiever bij hem ben betrokken. Dat voelt heel fijn. Ook probeer ik op het werk beter mijn grenzen aan te geven. Vrij is vrij, bijvoorbeeld. Als er echt iets dringends is, mogen ze me appen. Toch krijg ik nog steeds appjes waarvan ik denk: ‘Dit had toch best even tot morgen kunnen wachten?’ Mede daarom zet ik af en toe mijn telefoon gewoon een tijdje uit. Dat geeft rust. Nu het team weer stabiel is, kan ik dingen loslaten. We dragen de verantwoordelijkheid samen. Daardoor houd ik meer positieve energie over en heb ik meer werkplezier. En met meer werkplezier kan ik gewoon veel meer!’