De locatie Odion Ismailiastraat bestaat uit twee gedeelten: op de bovenverdieping wonen mensen met een lichtverstandelijke beperking, beneden wonen cliënten die daarnaast ook doof of slechthorend zijn. Manon Floris is persoonlijk begeleider bij Ismailiastraat boven. ‘Wij koken iedere avond voor cliënten, maar het gebeurt regelmatig dat we eten over hebben’, vertelt ze. ‘Het is af en toe lastig inschatten: de ene cliënt is een grote eter, de ander eet juist weinig. Ook gebeurt het wel eens dat iemand vergeet dat hij zou komen eten. Soms vriezen we zo’n portie in. Maar omdat we geen al te grote vriezer hebben, verdwenen restanten vaak in de prullenbak.

zonde

Omdat Manon dat zonde vond, ging ze via Facebook op zoek naar initiatieven waarmee dat eten op een goede plek terecht zou komen. Ze kwam uit bij ‘Zonder eten naar bed’. ‘Het principe is dat je een Facebookaccount aanmaakt, waarmee je op de pagina van de organisatie het eten of de boodschappen aanbiedt wat je over hebt’, legt ze uit. ‘Mensen die daar behoefte aan hebben, bijvoorbeeld omdat ze het niet breed hebben, kunnen het dan bij je ophalen. Ze nemen zelf een bakje mee, dus dat zorgt niet voor meer afval. Het bestaat al in meer dorpen en steden, maar wij hebben nu dus ook zo’n Facebookpagina voor onze locatie in Purmerend.’

laagdrempelig

Toen Manon haar plan aan het team voorlegde, kreeg ze meteen enthousiaste reacties. Ook collega Sylvia Jonkman was vóór. ‘Ja, een geweldig idee natuurlijk’, vindt ze. ‘Mooi dat het eten zo terecht komt bij mensen die het goed kunnen gebruiken. Hoewel we dat natuurlijk nooit helemáál zeker weten, want mensen hoeven zich niet te verantwoorden als ze het eten komen ophalen. Er is bijvoorbeeld een meneer die zegt dat hij het eten voor een mevrouw ophaalt. Dat maakt ons niet uit, we willen het zo laagdrempelig mogelijk houden.’

vanzelfsprekend

Voor de cliënten is het inmiddels heel vanzelfsprekend dat mensen eten komen ophalen bij de locatie. Soms hebben ze zelf meegeholpen om het te maken. Dat geldt vandaag niet voor Justin. Hij kookt voor zichzelf in zijn eigen woning, samen met Sylvia. ‘Ik zie die mensen zelf eigenlijk nooit, maar ik weet wel dat ze hier komen’, vertelt hij. ‘Ik vind het heel goed dat dit gebeurt. Ik werk zelf in de horeca bij een verzorgingstehuis en daar wordt ook veel weggegooid. Zonde. Zelf gooi ik bijna nooit wat weg. Als ik iets over heb, neem ik het de volgende dag als lunch mee naar mijn werk. Of ik eet het de volgende dag.’

ontmoeting

Omdat ze bij Odion Ismailiastraat boven om half zes eten, kunnen de begeleiders al snel op de Facebookpagina aangeven wat ze over hebben. Wie belangstelling heeft, kan het dan tussen 20.00 en 20.30 uur ophalen. ‘Dan drinken de cliënten hier koffie en zit het onze zorg niet in de weg,’ legt Manon uit. ‘Tijdens corona haalden de mensen het eten op aan de deur. Daar maakten we evengoed een praatje en soms voelden zij zich vrij om iets over hun situatie te vertellen. Dat leverde af en toe mooie gesprekken op. We krijgen dankbare reacties en merken dat wat we doen ook echt helpt.’ Nu de coronamaatregelen zijn versoepeld, kunnen de mensen die het eten afhalen ook weer binnenkomen op de locatie. Mooie bijkomstigheid is dat ze dan soms cliënten ontmoeten. ‘Wij vertellen dan wie hier wonen en wat we hier doen’, zegt Sylvia. ‘Dat zorgt voor wat extra naamsbekendheid. Niet alleen bij deze mensen zélf, maar misschien vertellen ze er ook over aan familie, vrienden of de buurvrouw. Op deze manier geven we een mooi, positief signaal af, vind ik.’