ODION DE WHERELANDEN
Als alles wat vertrouwd is wegvalt…
Een nieuwe locatie, enkele nieuwe cliënten én nieuwe collega’s, een nieuw team in het zelfde gebouw, ondersteuning vanuit het SB die niet op rolletjes liep en dan ook nog een teamleider minder: voor het team van Odion De Wherelanden was 2022 een jaar waarin alles wat vertrouwd was wegviel. VONK vroeg team 1: hoe word/blijf je een hechte groep in zo’n situatie?
Soort locatie begeleid zelfstandig wonen Aantal cliënten 40, plus ambulante begeleiding van cliënten in de wijk Doelgroep (jonge) mensen met een lichtverstandelijke beperking (Team 1) én ouderen met een verstandelijke beperking voor wie meer nabijheid fijn is (Team 2) Totaal aantal collega’s in het pand 27 + 2 gedragsdeskundigen en 1 teamleider Datum dinsdag 20 december 2022 OP DE FOTO TEAM 1 Van links naar rechts Irma, Sandra, Nathalie, Ans, Tara, Christa, Fabian Via de Zoom Jacqueline Niet op de foto Linda, Sharon, Joyce
Op 23 augustus 2022 namen 40 cliënten en 27 medewerkers hun intrede in de gloednieuwe locatie Odion De Wherelanden, op de plek van het voormalige Centraal Bureau in Purmerend. Met twee teams, vanwege de verschillende cliëntgroepen met verschillende hulpvragen, waarvoor dus ook verschillende expertises nodig zouden zijn. Cliënten en teams van Odion Kabajastraat en Odion Lisdoddestraat werden opnieuw ingedeeld en verdeeld over de vijf woonlagen van de nieuwe locatie.
Niet handig
Aan de voorbereiding lag het niet. Beide teams hielden ontwikkeldagen, voorafgaand aan de verhuizing en alles leek redelijk onder controle. Maar waar iedereen erop rekende dat familieleden van cliënten wel zouden meehelpen met de verhuizingen, zoals bij het in- en uitpakken, viel dat bij een deel erg tegen. ‘De ouders van onze cliënten zijn vaak al wat ouder en niet iedereen heeft broers en zussen’, legt een collega uit. ‘Dus een groot deel van de werkzaamheden kwam neer op het personeel. Dat heeft veel tijd en energie gekost.’ Techniek Een ander ding dat tegen zat, was de ondersteuning vanuit het Service Bureau, vooral ten aanzien van nieuwe technieken. ‘Als het allemaal goed is ingeregeld, heb je er baat bij’, weet een teamlid. ‘Maar is dat nog niet zo, dan werkt het alleen maar tegen je en loop je snel achter de feiten aan.’ En dat terwijl de begeleiders juist zo graag hun aandacht wilden besteden aan de cliënten. ‘Want die woonden hier ook net.’ Het was reden genoeg voor een stevige evaluatie met het SB, die inmiddels heeft plaatsgevonden.
Van twee naar één
Bij dit alles kwam nog eens dat een van de twee teamleiders half oktober, vlak na de verhuizing, aankondigde dat ze wegging. Het teamleiderschap was een duobaan, het hele traject naar de nieuwbouw had het tweetal samen gedaan. Voor beide teams betekende dit nog meer vaste grond die onder hun voeten wegsloeg. Teamleider Irma zum Vörde besloot om alleen verder te gaan. ‘Ja, daar zijn de teams eerlijk gezegd niet zo in gekend. Maar voor mij zou het een verzwaring van taken betekenen als ik een nieuwe collega helemaal zou moeten inwerken. Over een paar jaar bouw ik af naar mijn pensioen, dan wordt het een ander verhaal.’ Gemengde gevoelens In de nieuwe situatie is het nog erg zoeken, ervaart het team. Een collega gunde Irma het voordeel van de twijfel. ‘Eerst maar eens kijken hoe het allemaal gaat en of het voor haar en ons allemaal haalbaar is. Tot nu toe vind ik dat ze het hartstikke goed doet.’ Een andere collega had meer bedenkingen. ‘Toen ik dit hoorde dacht ik: ‘Gaat dat allemaal wel lukken?’ Er ligt al zoveel bij haar en bij ons. Die zorg heb ik ook uitgesproken. Die communicatie ligt open en dat is heel prettig.’
‘Praten is dus belangrijk, is de conclusie’
Onzeker
Werkelijk alles wat vertrouwd was, viel in 2022 dus weg voor het team. Wat voor invloed heeft dat op hun werk gehad? Een collega vertelt: ‘Ik merkte dat ik best wel onzeker was. Ik vond het moeilijk om dat bespreekbaar te maken met collega’s, maar toen ik dat deed, merkte ik dat er meer waren die dat hadden.’ Praten is dus belangrijk, is de conclusie. Een andere collega trok zich juist wat meer terug. ‘Ik richtte me vooral op alles wat moest gebeuren en wat ik goed kon.’ HechterAl deze zaken hebben invloed gehad op de saamhorigheid binnen het team. ‘Voor de verhuizing waren we hechter’, concludeert een collega. De groep verlangt terug naar dat oude gevoel, maar heeft er ook vertrouwen in dat dit weer gaat komen. Wat daar onder meer aan moet bijdragen is het feit dat de vertrokken teamleider komende jaar is ingehuurd om drie teamcoachingssessies te doen. ‘We zullen er hard aan moeten trekken. En verder heeft het ook gewoon tijd nodig.’
Trots
De afgelopen periode heeft bloed, zweet en tranen gekost. Toch is de groep trots op alles wat er nu staat. ‘En hoe zwaar het ook was, er is altijd wel humor geweest.’ ‘En we hebben de klus echt met z’n allen geklaard; het heeft niet op twee poppetjes gehangen, we zijn allemaal harde werkers.’ Vanaf hier dus verder. Hoe ziet het team zichzelf over een jaar? Termen als ‘stroomlijnen en ‘elkaars kwaliteiten kennen’ komen voorbij. ‘Maar ik hoop ook dat we dan van alle cliënten goed weten wat ze echt nodig hebben’, droomt een collega hardop. ‘Sommigen zijn binnengekomen onder het mom van ‘ik heb niet zoveel nodig’, maar dat blijkt in de praktijk anders te zijn. Dat zijn dingen waarvan ik hoop dat we ze eind 2023 wel goed in kaart hebben.’ ‘En hopelijk zijn dan ook onze wallen weg’, besluit Irma. Waarop iedereen in de lach schiet.