’Een praatje met de cliënten is heel belangrijk’, zo stond in de advertentie waarop Erna Kras-Bien vier jaar geleden solliciteerde. En een praatje maken doet ze, net als haar collega Kelly Veerman-Keizer die ze ongeveer een half jaar geleden zelf aannam.

Via de officiële weg kwamen er geen reacties. Maar toen Erna een oproepje op haar eigen Facebookpagina zette voor versterking in de huishoudelijke hulp bij Boelenspark, regende het aanmeldingen. ‘Kelly was de een van de eersten’, weet Erna nog. ‘Ik kende haar en het leek me erg leuk om met haar te werken. De volgende dag stond ze al op de stoep om kennis te maken!’

Leukste baan

De twee hebben het duidelijk erg gezellig met elkaar en steken niet onder stoelen of banken dat zij vinden dat ze de leukste baan van Odion hebben. ‘In tegenstelling tot de begeleiders hoeven de cliënten van ons niks’, legt Erna uit. ‘Dus we kunnen altijd leuk met ze doen.’ ‘Ja, we maken graag een dolletje met ze’, vult Kelly aan. ‘Je merkt dat de cliënten dat erg gezellig vinden. En wij ook!’ Superteam Behalve dat Erna en Kelly natuurlijk de was en de schoonmaak doen, springen ze soms ook even in als een begeleider ergens niet aan toekomt. En andersom. ‘Wat dat betreft zijn we echt een superteam’, vindt Kelly. ‘We voelen ons ook heel erg gewaardeerd hier.’ Zitten de twee eigenlijk ook bij teambesprekingen en denken ze bijvoorbeeld mee over het koersplan voor hun locatie? ‘Nee, dat niet’, antwoordt ze. ‘Maar dat vinden we eerlijk gezegd geen gemis. Wij hebben gewoon wel de lusten, maar niet de lasten.’

Zwaarder

In de vier jaar dat Erna hier in dienst is, heeft ze ervaren dat het werk zwaarder is geworden. ‘De cliënten zijn ouder geworden en vragen nu meer zorg’, ziet ze. ‘Dat is heel snel gegaan. Daardoor is het werk voor de begeleiders lichamelijk zwaarder geworden, dat was best schakelen voor ze. Ze hebben ook allerlei trainingen moeten volgen om bijvoorbeeld met tilliften te werken.’ Ook voor Erna en Kelly heeft dit gevolgen. ‘Cliënten hebben vaker een ongelukje’, merkt Erna. ‘Dan moeten we bijvoorbeeld het bed een keer extra verschonen. Als dat net gebeurt voordat onze dienst erop zit, helpt Kelly even mee. Want we willen alles altijd netjes en schoon achterlaten.’

Inval-helpende

Dat de personele bezetting onder druk staat, is ook Kelly en Erna niet ontgaan. ‘Daarom werk ik in het weekend wel eens als een soort helpende’, vertelt Erna. ‘Ik heb daar geen papieren voor, dus ik mag bijvoorbeeld geen medicijnen geven. Maar ik kan natuurlijk wel koken of samen met een cliënt een boodschapje doen. Onze teamleider heeft me al gevraagd of ik misschien de opleiding wil gaan doen, maar die behoefte heb ik niet.’ ‘Ik ook niet’, reageert Kelly. ‘Wij zijn gewoon volmaakt gelukkig met ons werk. En leren doen we iedere dag!’